تعیین اثربخشی تمرینات ثبات مرکزی بر تعادل و سرعت راه رفتن دانش آموزان نابینا

زمینه و هدف: اختلالات بینایی روی تمام جنبه های حرکتی کودک تأثیر می گذارد و حرکت به عنوان مهم­ترین ابزار تربیت بدنی، عامل مهمی برای ارتقای سلامتی کودکان معلول می­باشد. بنابراین هدف از تحقیق حاضر، تأثیر تمرینات ثبات مرکزی بر تعادل ایستا، پویا و سرعت راه رفتن دانش آموزان نابینا بود. روش و بررسی: در پژوهش نیمه تجربی حاضر تعداد 28 دانش آموز پسر و دختر از بین نابینایان داوطلب به صورت در دسترس هدفمند انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. پس از انتخاب دانش آموزان و کسب رضایت آنها مبنی بر شرکت در برنامه تمرینی، ابتدا آزمون تعادل ایستا با استفاده از دستگاه فوت اسکن، سپس تعادل پویا به کمک آزمون tug و سرعت راه رفتن با مسافت 8 متر به عنوان پیش مداخله اندازه گیری شد. گروه تجربی، طی 8 هفته و هر هفته 3 جلسه به مدت 20 دقیقه در تمرینات حضور یافتند. در پایان نیز کلیه آزمون های مرحله پیش مداخله به عنوان پس از مداخله تکرار گردید. داده ها با استفاده از تحلیل آماری t مستقل و وابسته در سطح معناداری 05/0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که پس از 8 هفته تمرین بهبود معناداری در نمرات تعادل پویا و سرعت راه رفتن گروه تجربی نسبت به پیش از دوره تمرینات ثبات مرکزی یافت شد (p≤0/001) در حالی که در گروه کنترل تغییر معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق حاضر، به نظر می رسد تمرینات ثبات مرکزی برتعادل پویا و سرعت راه رفتن آزمودنی­ها تأثیرگذار است. با در نظر گرفتن اهمیت تحرک، خصوصاً در کودکان با معلولیت بینایی، توصیه می­شود از تمرینات ثبات مرکزی به عنوان شیوه مؤثر برای تحرک فیزیکی بیشتر این افراد استفاده شود. نتیجه گیری: باتوجه به نتایج تحقیق حاضر، به نظر می رسد تمرینات ثبات مرکزی برتعادل پویا و سرعت راه رفتن آزمودنی­ها تاثیر گذار است. با در نظر گرفتن اهمیت تحرک، خصوصاً در کودکان با معلولیت بینایی، توصیه می­شود از تمرینات ثبات مرکزی به عنوان شیوه موثر برای تحرک فیزیکی بیشتر این افراد استفاده شود.